عاشقانه های بی صدا

نادر ابراهیمی در کتاب ( یک عاشقانه آرام ) قلب مهمانخانه نیست که آدم ها بیایند، دو یا سه روز در آن بمانند و بعد بروند؛ قلب لانه گنجشک نیست که در بهار ساخته شود و در پائیز باد آن را با خودش ببرد ؛ قلب راستش نمی دانم چیست ..! اما این را می دانم که جای آدم های خیلی خوب است ؛ قلب چاه دلخوری نیست که به وقت بد خلقی سنگریزه ای به درونش بیندازی تا صدای افتادنش را بشنوی ؛ قلب آینه ای است که با هر شکستنش چند تکه می شود و یکپارچه از هم می پاشد ؛ قلب قاصدکی است که اگر پرهایش را بچینی دیگر در آسمان اوج نمی گیرد ؛ قلب برکه ای ست که آرامشش به یک نگاه به هم می ریزد ؛ قلب اگر بتواند کسی را دوست بدارد خوبی ها و حتی زخم زبان هایش را نقش دیوارش می کند ؛ حال آنکه قلب چیست بماند ! فقط این را می دانم قلب وسعتی دارد به اندازه خدا ؛ من مقدس تر از قلب سراغ ندارم ... عزیزم، همه قلبم و همه وجودم برای توست. ,قلبم برای توست ...ادامه مطلب