من اینجا تنهام

عزیزم، من اینجا تنهام. تنهای تنها.

حتی اگر تو یه جمع باشی، اما کسی حالت رو نفهمه، کسی درکت نکنه، تنهایی.

عزیزدلم، من اینجا تنهای تنهام. کسی حالم رو نمی فهمه، کسی حالم رو درک نمی کنه.

کسی نمی فهمه که من چقدر تنهام. کسی نمی فهمه که چقدر قلبم درد می کنه. کسی نمی دونه من شبها با گریه می خوابم. کسی نمی دونه من صبحها با تپش قلب از خواب بیدار می شم.

نازنینم تو منو می فهمی؟ تو حالم رو درک می کنی؟

کسی نمی دونه چقدر دلم پر از غصه است. کسی نمی دونه که من چقدر بغض هامو فرو دادم. چقدر شبها تو سکوت و تنهایی خودم اشک ریختم.

پس چرا نمیای بدادم برسی؟ چرا نمیای منو با خودت ببری؟ چرا دوستم نداری؟